Larix decidua 'Fastigiata'

Modrzew europejski 'Fastigiata'

4a

5-10 m

2-3 m, 5-10 m

IV

Rodzina: Pinaceae - sosnowate

Grupa: IGLASTE

Opis:
Stosunkowo wysokie drzewo dorastające do wysokości 10 m, o pokroju wąskostożkowatym. Wszystkie gałęzie skierowane pionowo do góry. Starsze egzemplarze osiągają średnicę 3 m.
Igły na długopędach ułożone spiralnie, na krótkopędach zebrane po kilkadziesiąt w pęczkach. Igły zielone, miękkie i niekłujące, długości 2-4 cm. Jesienią przebarwiające się na żółto i opadające.
Kwiaty jednopienne rozwijają się wczesną wiosną równocześnie z rozwojem igieł. Męskie żółte, zebrane w kuliste kotki, rozwijają się na krótkopędach, bez wartości dekoracyjnej. Żeńskie w postaci małej szyszeczki, zabarwione na zielono lub jaskrawoczerwono.
Szyszki, wzniesione do góry, zwykle jajowate, długości 2-4 cm i średnicy około 2 cm, dojrzewają jesienią, a na drzewach pozostają przez kilka lat.
Odmiana po raz pierwszy opisana w 1868 roku przez Seneclauze’a, ale znana już wcześniej z wielu miejsc. W szkółkach w Niedźwiedziu podawana już w 1833 roku. Prawdopodobnie formy o kolumnowym kształcie znajdowane były na stanowiskach naturalnych i rozmnażane, dlatego w handlu występują różne klony, a nazwę odmianową należy uznać za nazwę zbiorową.
Całkowicie odporna na mróz (strefa 4).
Wymaga żyznych i głębokich gleb, najlepiej czuje się w podłożu gliniasto-piaszczystym, stosunkowo wilgotnym, o odczynie kwaśnym. Nie lubi gleb podmokłych oraz suchych i przepuszczalnych. Wymaga stanowisk słonecznych oraz dużej wilgotności powietrza, bardzo dobrze się przystosowuje do różnych warunków.
Polecana głównie do parków, zieleni osiedlowej oraz większych ogrodów przydomowych. Najlepiej sadzić ją pojedynczo na trawnikach oraz w nasadzeniach kompozycyjnych z innymi gatunkami i odmianami. Cenna odmiana do obsadzania dróg i alei. Bardzo dobra na nieformowane szpalery. Czasami sprzedawana w formie piennej, wtedy konieczna jest uprawa przy podporach.