Acer tataricum subsp. ginnala (Maxim.) Wesm. (Acer ginnala Maxim., Acer tataricum var. laciniatum Regel, Acer ginnala var. aidzuense Franch.)

Klon tatarski podgatunek Ginnala (klon Ginnala)

3

5-10 m

3-5 m

V

Rodzina: Sapindaceae - mydleńcowate (Aceraceae - klonowate)

Grupa: LIŚCIASTE

Opis:
Duży krzew lub małe drzewko dorastające do wysokości 6-7 m, korona szeroka, nisko rozgałęziona. Pędy cienkie, purpurowobrązowe.
Liście na długopędach 3-klapowe niewielkie, długości 3-8 cm. Klapa środkowa długa, ostro zakończona, boczne krótsze, szeroko rozłożone. Liście na krótkopędach zwykle jajowate bezklapowe lub o klapach słabo zaznaczonych. Blaszka liściowa ciemnozielona i błyszcząca, piłkowana. Jesienią przebarwiają się na jaskrawoczerwono.
Kwiaty drobne, żółtawe lub kremowe, zebrane w wyprostowane wiechy, kwitnie w końcu maja. Kwiaty są pachnące.
Owoce drobne, około 2 cm długości, w młodości o czerwonych skrzydełkach.
Naturalnie występuje w Japonii, na półwyspie koreańskim, dalekim wschodzie Rosji oraz północno-wschodnich Chinach.
Całkowicie odporny na mróz (strefa 3).
Mało wymagający co do podłoża, ale źle rośnie na glebach mokrych i torfowych. Najlepiej rośnie na glebach żyznych, przepuszczalnych, umiarkowanie wilgotnych, o odczynie od słabo kwaśnego po lekko zasadowe. Odporny na suszę i zanieczyszczenie powietrza. W miarę odporny na zasolenie. Wymaga miejsc nasłonecznionych.
Polecany do parków, zieleni osiedlowej i ogrodów przydomowych. Może być sadzony przy ulicach i na pasach międzyulicznych. Nadaje się do obsadzania dróg i autostrad oraz rekultywacji terenów poprzemysłowych. Dobrze znosi cięcie wobec czego można stosować na szpalery i żywopłoty.
Bardzo cenny chociaż może niezbyt dekoracyjny gatunek.