Betula pendula 'Fastigiata' (Betula alba fastigiata Clemenc.)

Brzoza brodawkowata 'Fastigiata'

2

15-20 m

5-10 m

III, IV

Rodzina: Betulaceae - brzozowate

Grupa: LIŚCIASTE

Opis:
Wysokie drzewo dorastające do 15-20 m wysokości. Korona luźna, u młodych drzew stożkowata, później kopulasta lub nieregularnie jajowata, o średnicy 5-10 m. Pień prosty, kora na młodych konarach i pniu biała, łuszcząca się w cienkie pasemka. Na starych pniach głęboko spękana, prawie czarna, z nielicznymi, białymi plamami. Pędy cienkie, nagie pokryte drobnymi brodawkami, wiśniowobrązowe. Gałęzie i pędy długie, wiotkie, mocno zwisające.
Liście nagie, romboidalne, długości 3-5 cm, z zaostrzonym wierzchołkiem i klinowatą nasadą, nierównomiernie podwójnie piłkowane. Górna strona błyszcząca, ciemnozielona, dolna nieco jaśniejsza. Wczesną wiosną jasnozielone, jesienią przebarwiają się na żółto, ale szybko opadają.
Kwiaty rozdzielnopłciowe, bez okwiatu, zebrane w charakterystyczne kwiatostany (bazie). Męskie powstają na końcach jednorocznych pędów już jesienią i zimują rozwijając się wczesną wiosną tuż przed rozwojem liści, natomiast żeńskie rozwijają się wraz z rozwojem liści. Kotki męskie w czasie kwitnienia długości 5-8 cm. Żeńskie słabo widoczne, bez wartości dekoracyjnych.
Odmiana, której pochodzenie nie do końca jest znane, po raz pierwszy pojawiła się we Francji przed 1871 rokiem, w którym to opisał ją Clemenceau.
Całkowicie odporna na mróz (strefa 2).
Odmiana bardzo tolerancyjna względem podłoża. Rośnie dobrze niemal na każdej glebie, z wyjątkiem podmokłych i bagiennych. Wytrzymała na suszę i zanieczyszczenie powietrza. Wymaga stanowisk jasnych lub ewentualnie półcienistych.
Doskonała do nasadzeń krajobrazowych i parkowych. Polecana do zieleni osiedlowej i ogrodów przydomowych. Przydatna do obsadzania dróg, placów i skwerów miejskich. Pięknie wygląda posadzona pojedynczo na trawniku.
Odmiana wolno rosnąca i krótkowieczna.