ENCYKLOPEDIA
wg nazwy:  łacińskiej   polskiej
LIŚCIASTEBuxus (Bukszpan)
wyświetl: 

Buxus sempervirens L.

Bukszpan wieczniezielony (bukszpan zwyczajny)

Buxus sempervirens - Bukszpan wieczniezielony
pokrój  jajowaty
stanowisko  półcienistestanowisko  cieniste
strefa klimatyczna
6a
wysokość
3-5 m
szerokość
1-2 m
pora kwitnienia
V
Buxus sempervirens - Bukszpan wieczniezielony
Buxus sempervirens - Bukszpan wieczniezielony
Buxus sempervirens - Bukszpan wieczniezielony

Rodzina: Buxaceae - bukszpanowate


Grupa: LIŚCIASTE


Opis:
Zimozielony krzew dorastający w naszym kraju do 3-4 m wysokości, a na południu Europy nawet do 10 m. Korona zwarta, o pokroju jajowatym, pędy kanciaste, oliwkowozielone, gęsto ulistnione. Wolno rosnący.
Liście skórzaste, całobrzegie, na wierzchołku często wycięte, jajowatoeliptyczne, długości do 3 cm, na wierzchu ciemnozielone i błyszczące, na spodniej stronie żółtawe i matowe.
Kwiaty bezpłatkowe, niepozorne, rozwijają się w maju. Kwiaty są miododajne. Rzadko kwitnie.
Owoce kuliste, pękające torebki z czarnymi, drobnymi nasionami. Zarówno kwiaty, jak i owoce bez znaczenia dekoracyjnego.
Gatunek naturalnie występuje w Europie Południowej, Afryce Północnej, na Kaukazie i Azji Mniejszej.
Nie do końca odporny na mrozy (strefa 6a), w surowe zimy mogą przemarzać liście i pędy.
Mało wymagający względem gleby. Dobrze rośnie niemal w każdej glebie o odczynie obojętnym i zasadowym, z wyjątkiem bardzo piaszczystych i bardzo mokrych. Najlepiej się czuje w podłożu żyznym, przepuszczalnym, umiarkowanie wilgotnym. Znosi suszę. Najlepiej rośnie w miejscach lekko ocienionych, ale może również rosnąć w miejscach zarówno nasłonecznionych, jak i mocno cienistych. Poleca się sadzić go w miejscach osłoniętych przed wiatrem.
Można sadzić go także w ogrodach przydomowych i parkach, jako roślinę soliterową lub w grupach. Bardzo dobrze znosi cięcie, w związku z tym wykorzystywany jest na żywopłoty, a także do tworzenia różnych figur roślinnych.
Jeśli rośnie w miejscu nasłonecznionym to wskazane jest okrywanie w okresie późnej zimy i wczesnej wiosny, aby zapobiec wysuszaniu liści.
Drewno bukszpanu jest bardzo twarde i ciężkie, o ładnym żółtym zabarwieniu. W krajach naturalnego występowania wykorzystywane jest w stolarstwie artystycznym.
Liście bukszpanu mają właściwości trujące.

grupa LIŚCIASTE
stanowisko półcieniste, cieniste
pokrój jajowaty
wysokość 3-5 m
szerokość 1-2 m
kolor kwiatówkwiaty niepozorne
pora kwitnieniaV
kolor owocówniepozorne
pora owocowaniajesień
kształt liściajajowaty
kolor liścizielony
kolor liści jesieniąnie dotyczy
kolor pędów zimąniedekoracyjne
pora największej atrakcyjnościcały rok
strefa klimatyczna6a
rodzaj glebyprzepuszczlna, żyzna
wilgotność glebypodłoże umiarkowanie wilgotne
odczyn glebyobojętna, słabo zasadowa, zasadowa
warunki uprawy
cechy użytkoweroślina trująca
zastosowaniestrzyżone figury, żywopłoty formowane, zieleń osiedlowa, ogrody przydomowe
wystepowanie gatunkuAfryka Płn., Azja Mniejsza, Europa Płd., Kaukaz
pochodzenie odmiany

ZAAWANSOWANE
NA SKRÓTY

Nie znaleziono roślin.

© Szkółka Drzew i Krzewów Ozdobnych Joanna i Bronisław Szmit
Wykonanie: Officina Botanica Sp. z o.o.