Cercidiphyllum japonicum Siebold et Zucc.

Grujecznik japoński

5a

15-20 m

5-10 m

V, VIII

Rodzina: Cercidiphyllaceae - grujecznikowate

Grupa: LIŚCIASTE

Opis:
Drzewo, które u nas rzadko osiąga 20 metrów wysokości, z reguły ma wiele pni i długo rośnie krzaczasto. Na pędach stoją parami krótkopędy (z liśćmi i kwiatami), a gałązki są proste jak rysowane przy linijce, cienkie, widlasto rozgałęzione.
Liście okrągławe, z sercowatą nasadą, gdy się rozwijają są fioletowoczerwone, a jesienią pięknie pastelowe: pomarańczowe, łososiowe, czerwone (im większa susza, tym są czerwieńsze), po opadnięciu na ziemię pachną w wilgotne, jesienne dni ciastkami czy piernikiem.
Występują osobno drzewa męskie i żeńskie; kwiaty pojawiają się na nagich gałązkach w wiązkach, są drobniutkie, bez okwiatu – okrywają całe drzewo czerwonawą mgiełką.
Owoce to wąskie, strączkowate mieszki (gile lubią „wypijać” z nich nasionka!).
Rośnie nad strumieniami i rzekami w górach Japonii (najwyższe drzewo liściaste tego kraju).
Odporny na mróz (strefa 5a).
Grujecznik wymaga głębokiej, świeżej, pulchnej gleby – nie znosi skwaru i suszy, ani w glebie, ani w powietrzu.
Do sadzenia w zadbanych ogrodach i rozległych parkach, jako soliter, można też tworzyć z niego efektowne strzyżone żywopłoty.
Drzewo o ładnym pokroju i liściach. Dekoracyjne zarówno z kształtu, jak i wiosennego i jesiennego zabarwienia liści.