Ginkgo biloba 'King of Dongting'
Miłorząb dwuklapowy 'King of Dongting'
Rodzina: Ginkgoaceae - miłorzębowate
Grupa: IGLASTE
Opis:
Drzewo dorastające do wysokości 15-20 m. Korona o zmiennym pokroju, u młodych egzemplarzy stożkowata i luźna, u starszych szeroka, mocno zagęszczona. Pędy zróżnicowane na długopędy i krótkopędy, te pierwsze brązowożółte, długości do 25-40 cm, drugie krótkie, maksymalnie 8 cm długości, brązowozielone, pokryte gęsto bliznami po opadłych liściach.
Rośnie wolno i bardzo nieregularnie.
Liście na długim ogonku, opadające na zimę, grube, skórzaste, ciemnozielone, o wachlarzowatym kształcie, długości 8-12 cm i szerokości 5-10 cm, zwykle wcięte na wierzchołku. Unerwienie dichotomiczne dobrze widoczne. Jesienią bardzo ładnie przebarwiają się na żółto.
Chińska odmiana owocowa wytwarzająca tylko kwiaty żeńskie, szybko wchodzi w okres kwitnienia i owocowania. Dla uzyskania owoców w pobliżu musi się znajdować kwitnący okaz męski.
Nasiona kuliste, nieco przypominające owoce śliwy mirabelki, nieznacznie eliptyczne, mają średnicę około 3-5 cm. Jądro otoczone jest cienką, białą skorupką tworząc coś w rodzaju pestki, która pokryta jest mięsistą osnówką początkowo zieloną, a później żółtą. Nasiona dojrzewają w październiku i opadają później niż liście. Rozkładająca się osnówka wydziela nieprzyjemny zapach jełczejącego masła powodowany przez kwas anakardowy. Obierając owoce z osnówki należy robić to w gumowych rękawicach, aby uniknąć poparzenia skóry. Jądro nasion jest smaczne i jadalne.
Odmiana pochodzenia chińskiego, do Europy sprowadzona przez szkółki W. Bömera w Zundert, w Holandii w 1985 roku.
Odporna na mróz (strefa 5a).
Najlepiej rośnie na glebach żyznych, głębokich, wilgotnych, ale przepuszczalnych. Nie lubi gleb podmokłych i bagiennych. Najlepiej rośnie w pełnym nasłonecznieniu. Odporna na zanieczyszczenie powietrza i dość odporna na zasolenie. Wrażliwa na związki fluoru.
Wykorzystywana do nasadzeń parkowych, zieleni osiedlowej. Sadzona w miastach na placach i skwerach, można sadzić z myślą o późniejszym wykorzystaniu nasion.
Najlepiej wygląda, jako soliter posadzona na trawniku, a także w kompozycjach krajobrazowych. Dobrze znosi cięcie i przycinanie, ale nie lubi przesadzania. Jeśli konieczne jest przesadzanie, to zawsze z bryłą ziemi i wiosną.
Roślina lecznicza.
grupa | IGLASTE |
---|
stanowisko | słoneczne, półcieniste |
---|
pokrój | nieregularny |
---|
wysokość | 15-20 m |
---|
szerokość | 5-10 m |
---|
kolor kwiatów | kwiaty niepozorne |
---|
pora kwitnienia | V |
---|
kolor owoców | żółty |
---|
pora owocowania | X |
---|
kształt liścia | wachlarzowaty |
---|
kolor liści | zielony |
---|
kolor liści jesienią | żółty |
---|
kolor pędów zimą | szary |
---|
pora największej atrakcyjności | |
---|
strefa klimatyczna | 5a |
---|
rodzaj gleby | żyzna |
---|
wilgotność gleby | podłoże umiarkowanie wilgotne |
---|
odczyn gleby | lekko kwaśna |
---|
warunki uprawy | |
---|
cechy użytkowe | roślina lecznicza, owoce jadalne na surowo |
---|
zastosowanie | parki, ogrody przydomowe |
---|
wystepowanie gatunku | |
---|
pochodzenie odmiany | Chiny |
---|