Larix decidua Mill. (Larix europaea DC.)
Modrzew europejski
Rodzina: Pinaceae - sosnowate
Grupa: IGLASTE
Opis:
Duże drzewo o opadających na zimę igłach. Dorasta do wysokości 30-40 m. Korona w młodym wieku stożkowata, ugałęziona do ziemi, zwarta i regularna, w starszym wieku luźna i cylindryczna. Pień prosty, kora na pniu głęboko spękana. Pędy zróżnicowane na długo i krótkopędy. Młode szare, czasami żółtawe. Konary rozpostarte poziomo lub wygięte łukowato do góry. Gałęzie boczne zwykle zwisające.
Igły na długopędach ułożone spiralnie, na krótkopędach zebrane po kilkadziesiąt w pęczkach. Igły zielone, miękkie i niekłujące, długości 2-4 cm. Jesienią przebarwiające się na żółto i opadające.
Kwiaty jednopienne, rozwijają się wczesną wiosną równocześnie z rozwojem igieł. Męskie żółte, zebrane w kuliste kotki, rozwijają się na krótkopędach, bez wartości dekoracyjnej. Żeńskie w postaci małej szyszeczki, zabarwione na zielono lub jaskrawoczerwono.
Szyszki, wzniesione do góry, zwykle jajowate, długości 2-4 cm i średnicy około 2 cm, dojrzewają jesienią, a na drzewach pozostają przez kilka lat. Szyszki pojawiają się na mniej więcej 20-letnich drzewach.
Naturalnie występuje w górach Europy Środkowej. W Polsce na naturalnych stanowiskach możemy go spotkać jedynie w Tatrach w reglu górnym i piętrze kosówki.
Całkowicie odporny na mróz (strefa 4a).
Wymaga żyznych i głębokich gleb, najlepiej czuje się w podłożu gliniasto-piaszczystym, stosunkowo wilgotnym, o odczynie kwaśnym. Nie lubi gleb podmokłych oraz suchych i przepuszczalnych. Wymaga stanowisk słonecznych oraz dużej wilgotności powietrza, bardzo dobrze się przystosowuje do różnych warunków.
Polecany głównie do parków oraz nasadzeń naturalistycznych i krajobrazowych, sadzony zarówno pojedynczo, jak i w grupach. Wymaga dużo miejsca. Można używać go do kompozycji kolorystycznych, które są szczególnie dobrze widoczne wczesną wiosną, gdy wyrastają igły oraz jesienią, kiedy się przebarwiają. Bardzo dobrze znosi cięcie i może być stosowany na strzyżone żywopłoty.
Jest drzewem długowiecznym i szybko rosnącym.
Wytwarza dużą ilość żywicy, która była wykorzystywana do produkcji terpentyny.
Drewno ma odcień czerwonożółty i jest bardzo twarde, przez wiele wieków używane było do budowy domów i kościołów.
| grupa | IGLASTE |
|---|
| stanowisko | półcieniste |
|---|
| pokrój | szerokostożkowaty |
|---|
| wysokość | powyżej 30 m |
|---|
| szerokość | 15-20 m |
|---|
| kolor kwiatów | fioletowy |
|---|
| pora kwitnienia | IV |
|---|
| kolor owoców | niepozorne |
|---|
| pora owocowania | IX |
|---|
| kształt liścia | igły |
|---|
| kolor liści | zielony |
|---|
| kolor liści jesienią | żółty |
|---|
| kolor pędów zimą | brązowy |
|---|
| pora największej atrakcyjności | wiosna, jesień |
|---|
| strefa klimatyczna | 4a |
|---|
| rodzaj gleby | gliniasto-piaszczysta, żyzna |
|---|
| wilgotność gleby | podłoże umiarkowanie wilgotne |
|---|
| odczyn gleby | lekko kwaśna |
|---|
| warunki uprawy | |
|---|
| cechy użytkowe | |
|---|
| zastosowanie | kompozycje naturalistyczne (parki i ogrody), parki, zadrzewienia krajobrazowe, zieleń osiedlowa, zieleń publiczna, ogrody przydomowe |
|---|
| wystepowanie gatunku | Europa, gatunek krajowy |
|---|
| pochodzenie odmiany | |
|---|