Picea abies (L.) H.Karst. (Picea excelsa (Lam.) Poir.)

Świerk pospolity

2

powyżej 30 m

10-15 m

IV

Rodzina: Pinaceae - sosnowate

Grupa: IGLASTE

Opis:
Duże drzewo dorastające do 40-50 m wysokości i 2 m średnicy pnia. W uprawie jednak znacznie niższy, osiągający 20-25 m wysokości. Średnica korony dochodzi do 5-12 m. Korona zmienna, od form wąskokolumnowych do szerokostożkowych. Zróżnicowane pod względem gęstości korony, które mogą być od luźnych aż po bardzo gęste. Najczęściej jednak ma pokrój stożkowaty z ostrym wierzchołkiem. Pień prosty, kora brązowa lub brązowoczerwonawa, płytko i nieregularnie spękana, łuszcząca się. Gałęzie ustawione okółkowo w piętrach, początkowo wzniesione ku górze, na starszych egzemplarzach ustawione prostopadle do pnia. Gałązki drobne, u młodych egzemplarzy sztywne, u starszych zwisają.
Igły zimozielone, długości 1-3,5 cm, na przekroju kwadratowe lub nieco spłaszczone, zaostrzone, mniej lub bardziej kłujące, błyszczące, ciemnozielone. Jeśli wykazują jasnozielone lub żółtawe zabarwienie to świadczy to o złym podłożu.
Kwiaty szyszkowatego kształtu, jednopienne. Męskie zebrane w kątach igieł, bez znaczenia ozdobnego, żeńskie szyszkowatego kształtu, czerwone, sterczące do góry.
Szyszki duże, długości 10-20 cm, wydłużone, zwisające. Jesienią dojrzewają i opadają. Po dojrzeniu jasnobrązowe, o łuskach różnego kształtu.
Naturalnie występuje w środkowej i północnej Europie. Pospolite drzewo naszych lasów.
Odporny na mrozy (strefa 2).
Najlepszymi glebami do uprawy świerka są podłoża gliniasto-piaszczyste, zasobne w próchnicę, o umiarkowanej wilgotności, lekko kwaśne. Nie lubi gleb suchych i piaszczystych, na których rośnie źle i jest krótkowieczny. Wrażliwy na suche powietrze, zanieczyszczenia przemysłowe, pyły oraz zasolenie gleby. Wymaga miejsc w pełni nasłonecznionych.
Stosowany w parkach i dużych ogrodach, sadzony zarówno pojedynczo, jak i w grupach jednorodnych lub mieszanych. Ładne drzewo krajobrazowe oraz szpalerowe.
Bardzo dobrze znosi ciecie, dlatego może być stosowany na żywopłoty, które muszą być regularnie cięte.
Ponieważ wytwarza płytki system korzeniowy jest narażony na działanie wiatru.
Obecnie prawdopodobnie największy w Polsce świerk rośnie w Babiogórskim Parku Narodowym. Ma on około 330 lat, wysokość 38 m i obwód pnia 420 cm. Najwyższe zaś świerki występują w lasach Istebniańskich, a ich wysokość przekracza 50 m.
Świerk jest podstawowym drzewem używanym na „bożonarodzeniowe choinki”.