Taxodium distichum (L.) Rich.

Cypryśnik błotny

5b

20-30 m

15-20 m

Rodzina: Taxodiaceae - cypryśnikowate

Grupa: IGLASTE

Opis:
Drzewo wolno rosnące, dorastające w ojczyźnie do 50 m. W Polsce dorasta do wysokości 25-30 m. Korona u młodych drzew stożkowata, regularna, u starszych cylindryczna, zaokrąglona u góry. Pień prosty u nasady mocno rozszerzony. Kora cienka, gładka, u starszych drzew podłużnie łuszcząca się, czerwonobrązowa.
Pędy, podobnie jak u metasekwoi, dwojakie. Pierwsze, to trwałe i drewniejące długopędy z pączkami. Drugie, to krótkie pędy boczne odpadające jesienią wraz z igłami.
Stare egzemplarze, szczególnie te rosnące na terenach bardzo mokrych wytwarzają korzenie oddechowe zwane pneumatoforami. Wyrastają one pionowo ponad ziemię z korzeni podziemnych i mogą osiągnąć wysokość około 1 m. Wewnątrz są puste. Ich rola nie jest do końca w pełni poznana, ale uważa się, że umożliwiają one dostęp powietrza do całego systemu korzeniowego.
Igły krótkie, do 1,5-2 cm długości, równowąskie, zaostrzone, lecz niekłujące, a wręcz miękkie, jasnozielone. Opadające na zimę wraz z krótkopędami. Jesienią przebarwiają się na rudobrązowo.
Szyszki ukazują się na, co najmniej 20-letnich egzemplarzach. Są one kuliste lub jajowate, długości 2-3 cm, niedojrzałe zielone, po dojrzeniu jasnobrązowe. Zwykle rozpadają się i opadają w postaci łusek.
Naturalnie występuje w południowo-wschodnich rejonach USA, gdzie rośnie na bagnach, wzdłuż rzek i na terenach zalewowych.
Odporny na mróz (strefa 5b), jedynie młode egzemplarze mogą nieco przemarzać w bardzo surowe zimy.
Wymaga gleb żyznych, wilgotnych, a nawet mokrych, o odczynie kwaśnym. Stosunkowo dobrze sobie radzi na glebach stale umiarkowanie wilgotnych. Wrażliwy na suszę. Najlepiej rośnie w rejonach o dużej wilgotności powietrza. Wymaga miejsc słonecznych.
Polecany do nasadzeń w parkach i dużych ogrodach przydomowych. Sadzi się go w miejscach wilgotnych, na łąkach, bagnach, nad brzegami cieków i zbiorników wodnych. Pneumatofory jeśli się pojawią to na drzewach, co najmniej 30-40-letnich i na bardzo wilgotnych glebach. W Polsce najładniejszy okaz z pięknie i licznie wykształconymi pneumatoforami można zobaczyć w Arboretum Kórnickim.
Indianie z pustych pneumatoforów sporządzali ule dla pszczół.