Taxus baccata 'David'

Cis pospolity 'David'

0,5-1 m, 2-3 m

Rodzina: Taxaceae - cisowate

Grupa: IGLASTE

Opis:
Odmiana o średniej, jak na cis sile wzrostu, roczny przyrost około 15 cm. Pokrój szerokokolumnowy, niekiedy owalny. Korona dość regularna, zwarta. Pędy sztywne, wyprostowane. Dorasta do wysokości 2-2,5 m i osiąga średnicę do 80-100 cm.
Igły długie, 2-3 cm długości i 2-2,5 mm szerokości. Na młodych przyrostach, igły intensywnie, żółto obrzeżone, przy czym żółty margines stosunkowo szeroki. Z większej odległości stwarza to wrażenie jakby były całe żółte. W ciągu sezonu obrzeżenie staje się żółtozielone, ale wciąż bardzo wyraźne.
Odmiana męska, nie wytwarza owoców.
Otrzymana w szkółkach M.M Bömera w Zundert (w Holandii) w 1967 roku. Opisana po raz pierwszy dopiero w 1990 roku przez H.J. van de Laara („Dendroflora” nr 27).
Nie do końca odporna na mróz (strefa 6a), polecana do rejonów o łagodniejszym klimacie lub też sadzona w miejscach zacisznych i osłoniętych od wiatru. Niekiedy w okresie surowych zim igły są uszkadzane przez mroźne wiatry.
Wymaga gleb żyznych, przepuszczalnych, o umiarkowanej wilgotności i odczynie zasadowym lub obojętnym. Dobrze sobie radzi także w podłożu lekko kwaśnym. Bardzo źle rośnie w glebach suchych, ale też i podmokłych. Jest drzewem klimatu morskiego, a więc najlepiej czuje się w warunkach dużej wilgotności powietrza. Sadzi się ją w miejscach jasnych, ale nie słonecznych lub też w umiarkowanie cienistych, w cieniu igły nie są tak dobrze wybarwione. Wrażliwa na suszę. Najlepiej rośnie w miejscach osłoniętych i zacisznych.
Odmiana polecana do parków, zieleni osiedlowej i ogrodów przydomowych, gdzie sadzi się ją pojedynczo lub w niewielkich grupach, głównie na rabatach, ale też w ogrodach skalnych. Dobrze znosi cięcie, bardzo przydatna na formowane lub naturalne żywopłoty. Często używana w nasadzeniach kompozycyjnych z innymi, barwnymi lub pokrojowymi odmianami.
Roślina trująca.