Miscanthus ×giganteus J.M.Greef, Deuter ex Hodk (Miscanthus floridulus hort., Miscanthus sinensis var. giganteus, Miscanthus \'Giganteus\', Miscanthus sinensis \'Giganteus\')

Miskant olbrzymi

4a, 4b, 5a

2-3 m

1-2 m

IX

Rodzina: Poaceae - wiechlinowate (Gramineae - trawy)

Grupa: BYLINY

Opis:
Bardzo wysoka trawa dorastająca do 3 m wysokości o pokroju kępiastym. Rośnie bardzo szybko, nieco rozrasta się na boki.
Liście równowąskie, długości do 50-70 cm i do 3 cm szerokości, wyrastające ze sztywnych źdźbeł, łukowato wygięte i przewisające. Brzegi liścia ostre. Liście ciemnozielone z jaśniejszym nerwem głównym.
Kwiatostany, wiechowate, duże, srebrzyste pojawiające się w końcu września. U nas zwykle nie zdąży zakwitnąć.
Gatunek pochodzący z Japonii, przywieziony do Europy w 1930 roku przez Duńczyka Axela Olsena. Po raz pierwszy wprowadził go do produkcji Kurt Bluemel w 1960 roku. Pod obecną nazwą funkcjonuje od 1993 roku. Łączy w sobie cechy zarówno Miscanthus sinensis, jak i M. sacchariflorus.
Odporny na mróz (strefa 4-5a).
Wymaga gleb żyznych, umiarkowanie wilgotnych i przepuszczalnych o odczynie od lekko kwaśnego po słabo zasadowy. Na glebach słabszych jest znacznie niższy i nie tak efektowny. Wymaga stanowiska słonecznego.
Polecany zarówno do parków, jak i zieleni osiedlowej. Używany w nasadzeniach krajobrazowych i na dużych rabatach. Bardzo dobrze wygląda posadzony nad zbiornikami wodnymi lub też lub używany do obsadzania miejsc, które chcemy zasłonić. Sadzi się go pojedynczo, jako soliter lub w grupach po kilka sztuk.
W ostatnich latach jest to doskonała roślina bioenergetyczna. Zakładane są plantacje, z których pozyskuje się surowiec do produkcji biopaliwa. Na takich plantacjach surowiec ścina się w okresie zimy.
W ogrodach natomiast zeszłoroczne zaschnięte pędy i liście ścinać należy dopiero wiosną przed rozpoczęciem wegetacji, gdyż jesienią liście te przebarwiają się na żółto, a następnie płowieją i są bardzo dekoracyjne. Wegetację rozpoczyna stosunkowo późno, bo dopiero na początku lub w połowie maja.