Thuja occidentalis 'Filiformis' (Thuja occidentalis \'Douglasii\')

Żywotnik zachodni 'Filiformis' (tuja nitkowata)

4a

3-5 m

1-2 m

wiosna

Rodzina: Cupressaceae - cyprysowate

Grupa: IGLASTE

Opis:
Odmiana początkowo krzewiasta, później po kilkunastu latach wytwarza jeden lub kilka przewodników i przybiera formę niewielkiego drzewka. Korona szerokostożkowata, niekiedy owalna, pędy główne wyprostowane z wąskimi, wyraźnymi ostro zakończonymi igiełkami, od nich wyrastają cienkie, słabo rozgałęzione zwisające gałązki, przypominające nitki ze spłaszczonymi, szerokimi łuskami. Korona w górnej części luźna, w dolnej stopniowo zagęszczająca się. Młode pędy brązowe, są one bardzo dobrze widoczne. Dorasta do wysokości 3-4 m, osiągając średnicę 1,5-2 m. Rośnie powoli.
Łuski i igły zielone.
Szyszki w starszym wieku liczne, długości do 1 cm, złożone z 8-10 łusek.
Odmiana o nieznanym pochodzeniu. Pierwszy jej opis pojawił się w 1901 roku, ale odmiana znacznie starsza. W Arboretum Kórnickim pod nazwą T. occidentalis ‘Douglasii’ występowała już w 1861 roku.
Odporna na mróz (strefa 4).
Tolerancyjna względem rodzaju gleby, ale najlepiej rośnie w glebach żyznych, przepuszczalnych, o stałej umiarkowanej wilgotności i odczynie lekko kwaśnym. Wymaga stanowisk dobrze nasłonecznionych.
Polecana do parków i ogrodów przydomowych, gdzie może być sadzona pojedynczo lub w luźnych grupach na rabatach, trawnikach oraz w grupach kompozycyjnych. Czasami stosowana w ogrodach orientalnych. Dobrze znosi strzyżenie, ale raczej nie nadaje się na żywopłoty. W młodym wieku łatwo znosi przesadzanie z bryłą ziemi.
Bardzo oryginalna odmiana ze względu na swój wygląd. Ponieważ siewki powtarzają w pewnym stopniu cechy odmiany w uprawie można spotkać różne formy tej odmiany żywotnika.
Roślina trująca.