ENCYKLOPEDIA
wg nazwy:  łacińskiej   polskiej
LIŚCIASTEFraxinus (Jesion)
wyświetl: 

Fraxinus excelsior 'Argenteovariegata'

Jesion wyniosły 'Argenteovariegata'

Fraxinus excelsior 'Argenteovariegata' - Jesion wyniosły 'Argenteovariegata'
pokrój  szerokokolumnowy
stanowisko  słonecznestanowisko  półcieniste
strefa klimatyczna
4a
wysokość
20-30 m, powyżej 30 m
szerokość
15-20 m
pora kwitnienia
IV

Rodzina: Oleaceae - oliwkowate


Grupa: LIŚCIASTE


Opis:
Duże drzewo mogące dorastać do wysokości nawet 40 m, a średnica korony może przekraczać 20 m. Korona najczęściej szerokokolumnowa, luźna jedno- lub wielopniowa. Pnie proste, z wysoko rozpoczynającą się koroną. Kora na młodych pędach i gałęziach gładka, popielata, na starszych ciemna, płytko, podłużnie popękana.
Liście długości do 20 cm, złożone z 9-11 sztuk lancetowatych listków o piłkowanym brzegu. Najmłodsze wiosną biało i różowo paskowane, starsze drobno, biało upstrzone, w połowie lata stają się ciemnozielone, najmłodsze łyżeczkowato wygięte. Pstrość liści szczególnie dobrze widoczna na młodych egzemplarzach, u starszych z wysoko położoną koroną cecha ta niemal niewidoczna. Intensywność upstrzenia zależy od roku i nie jest stała. W niektórych latach upstrzenie bardzo wyraźne i wówczas liście są dekoracyjne, w innych pstrość niemal niewidoczna. Liście wiosną bardzo późno się rozwijają (początek maja), jesienią wcześnie opadają bez przebarwienia.
Kwiaty bezokwiatowe, niemające żadnych właściwości ozdobnych, pojawiają się w kwietniu, przed rozwojem liści.
Owoce ze skrzydełkiem, długości 3-3,5 cm, zebrane w gęste pęczki, pozostają na zimę na drzewie.
Po raz pierwszy została opisana z Anglii przez Richarda Westona w 1770 roku. Ponieważ obecnie rozmnażane u nas egzemplarze pochodzą z drzewa rosnącego w Parku w Żbikowie, istnieje bardzo duże prawdopodobieństwo, że należą one do odmiany ‘Concavifolia Variegata’, która to odmiana jako jedyna pstra była rozmnażana w okresie międzywojennym przez Szkółki Żbikowskie. Dodatkowym argumentem, aby tą odmianę zaliczyć do tej ostatniej są podwinięte młode liście, które u odmiany ‘Argenteovariegata’ są płaskie.
Odporna na mróz (strefa 4).
Wymaga gleb żyznych, głębokich i wilgotnych, o odczynie od kwaśnego po obojętny. Wymaga stanowisk słonecznych. Odporna na zanieczyszczenie powietrza oraz działanie silnych wiatrów.
Polecana do nasadzeń w parkach jako drzewo krajobrazowe. Sadzi się ją pojedynczo jako soliter, ale także i w mniejszych lub większych grupach. Dekoracyjne są tylko młode egzemplarze z niską koroną. Starsze, duże drzewa (u których nie można oglądać liści z bliska) są mniej dekoracyjne.
Jego system korzeniowy jest płytki i szeroko rozrośnięty powodujący wysuszanie podłoża na dużej powierzchni, co ma znaczenie przy ewentualnym podsadzaniu innych roślin.

grupa LIŚCIASTE
stanowisko słoneczne, półcieniste
pokrój szerokokolumnowy
wysokość 20-30 m, powyżej 30 m
szerokość 15-20 m
kolor kwiatówkwiaty niepozorne
pora kwitnieniaIV
kolor owocówniepozorne
pora owocowaniaVIII
kształt liściapierzastozłożony
kolor liścizielony, wielobarwne (pstre, obrzeżone)
kolor liści jesieniązielony
kolor pędów zimąszary
pora największej atrakcyjnościpóźna wiosna
strefa klimatyczna4a
rodzaj glebypróchniczna, przepuszczlna, żyzna
wilgotność glebypodłoże umiarkowanie wilgotne, podłoże wilgotne
odczyn glebylekko kwaśna, obojętna
warunki uprawy
cechy użytkowe
zastosowaniedrogi, kompozycje naturalistyczne (parki i ogrody), parki, zadrzewienia krajobrazowe
wystepowanie gatunku
pochodzenie odmianyWielka Brytania

ZAAWANSOWANE
NA SKRÓTY
znaleziono: 1, strona 1 z 1
© Szkółka Drzew i Krzewów Ozdobnych Joanna i Bronisław Szmit
Wykonanie: Officina Botanica Sp. z o.o.