Fraxinus excelsior 'Argenteovariegata'

Jesion wyniosły 'Argenteovariegata'

4a

20-30 m, powyżej 30 m

15-20 m

IV

Rodzina: Oleaceae - oliwkowate

Grupa: LIŚCIASTE

Opis:
Duże drzewo mogące dorastać do wysokości nawet 40 m, a średnica korony może przekraczać 20 m. Korona najczęściej szerokokolumnowa, luźna jedno- lub wielopniowa. Pnie proste, z wysoko rozpoczynającą się koroną. Kora na młodych pędach i gałęziach gładka, popielata, na starszych ciemna, płytko, podłużnie popękana.
Liście długości do 20 cm, złożone z 9-11 sztuk lancetowatych listków o piłkowanym brzegu. Najmłodsze wiosną biało i różowo paskowane, starsze drobno, biało upstrzone, w połowie lata stają się ciemnozielone, najmłodsze łyżeczkowato wygięte. Pstrość liści szczególnie dobrze widoczna na młodych egzemplarzach, u starszych z wysoko położoną koroną cecha ta niemal niewidoczna. Intensywność upstrzenia zależy od roku i nie jest stała. W niektórych latach upstrzenie bardzo wyraźne i wówczas liście są dekoracyjne, w innych pstrość niemal niewidoczna. Liście wiosną bardzo późno się rozwijają (początek maja), jesienią wcześnie opadają bez przebarwienia.
Kwiaty bezokwiatowe, niemające żadnych właściwości ozdobnych, pojawiają się w kwietniu, przed rozwojem liści.
Owoce ze skrzydełkiem, długości 3-3,5 cm, zebrane w gęste pęczki, pozostają na zimę na drzewie.
Po raz pierwszy została opisana z Anglii przez Richarda Westona w 1770 roku. Ponieważ obecnie rozmnażane u nas egzemplarze pochodzą z drzewa rosnącego w Parku w Żbikowie, istnieje bardzo duże prawdopodobieństwo, że należą one do odmiany ‘Concavifolia Variegata’, która to odmiana jako jedyna pstra była rozmnażana w okresie międzywojennym przez Szkółki Żbikowskie. Dodatkowym argumentem, aby tą odmianę zaliczyć do tej ostatniej są podwinięte młode liście, które u odmiany ‘Argenteovariegata’ są płaskie.
Odporna na mróz (strefa 4).
Wymaga gleb żyznych, głębokich i wilgotnych, o odczynie od kwaśnego po obojętny. Wymaga stanowisk słonecznych. Odporna na zanieczyszczenie powietrza oraz działanie silnych wiatrów.
Polecana do nasadzeń w parkach jako drzewo krajobrazowe. Sadzi się ją pojedynczo jako soliter, ale także i w mniejszych lub większych grupach. Dekoracyjne są tylko młode egzemplarze z niską koroną. Starsze, duże drzewa (u których nie można oglądać liści z bliska) są mniej dekoracyjne.
Jego system korzeniowy jest płytki i szeroko rozrośnięty powodujący wysuszanie podłoża na dużej powierzchni, co ma znaczenie przy ewentualnym podsadzaniu innych roślin.