Hedera helix L.

Bluszcz pospolity

6a

5-10 m, 10-15 m

ponad 20 m

IX, X

Rodzina: Araliaceae - araliowate

Grupa: LIŚCIASTE, PNĄCZA

Opis:
Zimozielone pnącze, którego pędy mogą osiągać długość do 30 m. Pędy płożące się po ziemi lub wspinające się dzięki korzeniom czepnym na drzewa lub mury. Stare, kilkudziesięcioletnie gałęzie mogą osiągać do 15 cm średnicy, pokryte są dużą ilością korzonków czepnych, zwykle zaschniętych.
Liście dwojakiego rodzaju, w zależności od rodzaju pędów. Na pędach wegetatywnych (juwenilnych) 3-5-klapowe, całobrzegie, długości 4-8 cm. Blaszka liściowa ciemnozielona, zwykle z jaśniejszym unerwieniem, matowa lub lekko błyszcząca, na spodniej stronie jasnozielona. Na pędach generatywnych, liście są romboidalne lub szerokolancetowate, bez klap, całobrzegie i błyszczące, o długości do 10-12 cm.
Kwiaty na pędach generatywnych wytwarzają się wysoko na drzewach lub innych podporach, wtedy kiedy bluszcz zaczyna rosnąć w pełnym oświetleniu. Są drobne, bezpłatkowe, o zabarwieniu żółtozielonym, zebrane w kuliste kwiatostany po 5-15 sztuk, pachnące. Zakwita późno, bo dopiero we wrześniu i październiku.
Owoce drobne, średnicy 5-7 mm, granatowe, z sinym nalotem woskowym, dojrzewają wiosną następnego roku po kwitnieniu.
Gatunek odporny na mróz (strefa 6a), jednak w surowe zimy mogą przemarzać pędy wystające ponad pokrywę śnieżną czyli w większości te wspinające się.
Naturalnie występuje w prawie całej Europie, a także Azji Mniejszej i Kaukazie. W Polsce niemal na całym niżu, choć wiele stanowisk to stanowiska antropogeniczne. Jest gatunkiem prawnie chronionym.
Najlepiej rośnie na glebach próchnicznych, świeżych, dostatecznie wilgotnych, o odczynie obojętnym lub zasadowym. Bardzo dobrze się czuje w warunkach wysokiej wilgotności powietrza. Powinien być sadzony w miejscach półcienistych lub cienistych. Na pełnym słońcu, ale tylko na pędach wspinających się wytwarza kwiaty.
Polecany do ogrodów przydomowych, głównie jako roślina okrywowa. Płożące się po ziemi pędy w żyznej i wilgotnej ziemi łatwo się ukorzeniają. Bardzo ładnie wyglądają kwitnące okazy, które wspinają się na niewysokie drzewa i dzięki temu można oglądać je w całej krasie. Po przemarznięciu dość szybko i dobrze regenerują. W dobrych warunkach może się stać ekspansywny.
Roślina miododajna, bardzo chętnie odwiedzana przez pszczoły, jest to jeden z ostatnich w roku pożytków.
Owoce jak i cała roślina są trujące.