Robinia pseudoacacia 'Karolina Zamoyska'
Robinia biała 'Karolina Zamoyska' (robinia akacjowa \'Karolina Zamoyska\', grochodrzew biały \'Karolina Zamoyska\', akacja biała \'Karolina Zamoyska\')
5a
10-15 m
5-10 m, 10-15 m
V, VI
Rodzina: Fabaceae - bobowate (Leguminosae - strączkowe, Papilionaceae - motylkowate)
Grupa: LIŚCIASTE
Opis:
Drzewo wysokości 15-20 m, z luźną, parasolowatą, słabo rozgałęzioną koroną. Pędy z długimi cierniami.
Liście długości 15-20 cm, pierzaste, złożone z 15-19 listków. Listki owalnolancetowate, długości 4-5 cm. Wiosną cytrynowożółte lub jasnozielone, ze słabo widocznymi jaśniejszymi wzorami. To zabarwienie jest zmienne w zależności od roku. Później liście ciemnieją, a jaśniejsze wzory jeszcze jaśnieją i stają się prawie białe. W efekcie wszystkie liście stają się już na początku lipca biało pstre. Pstrość liści zmienna w poszczególnych latach. Czasami bardzo ładna innym razem mało zauważalna.
Kwiaty białe, z żółtą plamą na środku żagielka, długości 1,5-2 cm, zebrane w grona o długości 10-15 cm. Bardzo intensywnie pachnące. Kwitnienie rozpoczyna na przełomie maja i czerwca. Kwiaty miododajne.
Owocem są gładkie strąki utrzymujące się na drzewie niemal do wiosny.
Odmiana otrzymana przez Feliksa Rożyńskiego na początku XX wieku w szkółkach Hr. Andrzeja Zamoyskiego w Podzamczu i przez nie wprowadzona do sprzedaży już w 1903 roku. Nazwana na cześć córki właściciela szkółek Karoliny Franciszki Zamoyskiej. Do II Wojny Światowej oferowana jeszcze przez kilka szkółek. Po wojnie praktycznie zaginęła. Odnaleziona w 1981 roku w Parku Hoserów w Żbikowie koło Pruszkowa. Ponownie wprowadzona do sprzedaży przez szkółkę Joanny i Bronisława Szmitów w 2007 roku.
Całkowicie odporna na mróz (strefa 5).
Najlepiej rośnie na żyznych, głębokich glebach o odczynie zasadowym, jednak bez problemu radzi sobie niemal w każdych warunkach (może tylko rośnie nieco słabiej). Odporna na suszę, zasolenie oraz zanieczyszczenia miejskie. Najlepiej wybarwia się rosnąc w lekkim półcieniu.
Odmiana raczej amatorska, jednak w latach o pełnym wybarwieniu ładna i kontrastowa, o widocznym z daleka dużo jaśniejszym zabarwieniem liści. Polecana do dużych ogrodów przydomowych, parków i zielnie osiedlowej. Można także wysadzać w miastach na placach i skwerach. Najlepiej prezentuje się posadzona samodzielnie na ciemnym tle. Można stosować w kompozycjach krajobrazowych z innymi gatunkami.
Zwykle szczepiona na robinii białej, wymaga wiec podpór, a także usuwania pędów wybijających z podkładki. Podkładka ma także tendencje do wytwarzania odrostów korzeniowych, które trzeba wycinać.
grupa | LIŚCIASTE |
---|
stanowisko | słoneczne |
---|
pokrój | nieregularny, parasolowaty |
---|
wysokość | 10-15 m |
---|
szerokość | 5-10 m, 10-15 m |
---|
kolor kwiatów | biały |
---|
pora kwitnienia | V, VI |
---|
kolor owoców | brązowy |
---|
pora owocowania | VIII |
---|
kształt liścia | pierzastozłożony |
---|
kolor liści | zielony, jasnozielony, wielobarwne (pstre, obrzeżone) |
---|
kolor liści jesienią | żółty |
---|
kolor pędów zimą | szary |
---|
pora największej atrakcyjności | lato |
---|
strefa klimatyczna | 5a |
---|
rodzaj gleby | gliniasto-piaszczysta, piaszczysta, przeciętna |
---|
wilgotność gleby | podłoże suche, podłoże umiarkowanie wilgotne |
---|
odczyn gleby | tolerancyjna |
---|
warunki uprawy | |
---|
cechy użytkowe | roślina miododajna, roślina kolczasta/ciernista/kłująca, pachnące kwiaty |
---|
zastosowanie | autostrady, drogi, parki, zieleń osiedlowa, zieleń publiczna, ogrody przydomowe |
---|
wystepowanie gatunku | |
---|
pochodzenie odmiany | Polska |
---|