Salix caprea 'Kilmarnock'
(Salix caprea \'Pendula\')

Wierzba iwa 'Kilmarnock'

3

zależy od wysokości podkładki

1-2 m

III, IV

Rodzina: Salicaceae - wierzbowate

Grupa: LIŚCIASTE

Opis:
Niewielkie drzewko z małą koroną o pędach zwisających aż do ziemi. Pędy czerwonobrązowe, czasami zielone. Silnie rosnąca. W sprzedaży jedynie formy szczepione na pniu. Wysokość podkładki decyduje o wysokości drzewka. Zwykle podkładka ma 2-2,5 m wysokości.
Liście szerokoeliptyczne, długości 6-10 cm, matowe, ciemnozielone, pomarszczone z wierzchu. Na spodniej stronie miękko owłosione, szare z bardzo wyraźnym unerwieniem.
Kwiaty tylko męskie, skupione w kotkowatych kwiatostanach (baziach). Bazie pojawiają się wcześnie, bo już na początku marca, początkowo są one srebrzyste, później po rozwinięciu się kwiatów intensywnie żółte dorastające wtedy do 4 cm długości. Kwitnie na jednorocznych pędach.
Odmiana ta znaleziona została przez Thomasa Langa z Kilmarnock nad rzeką w hrabstwie Ayrshire w Szkocji w 1853 roku.
Całkowicie odporna na mróz (strefa 3).
Bardzo tolerancyjna, co do rodzaju gleb. Powinny to być jednak gleby umiarkowanie wilgotne, o odczynie kwaśnym lub obojętnym. Wrażliwa na suszę. Wymaga stanowiska słonecznego.
Polecana do ogrodów przydomowych, zieleni osiedlowej lub nasadzeń parkowych. Dobrze prezentuje się jako soliter, także nad wodą. Sadzona na rabatach bylinowych i w kompozycjach z innymi krzewami, a także na wrzosowiskach.
Po kwitnieniu pędy zaleca się krótko przyciąć, aby zmusić roślinę do wypuszczania młodych pędów, na których wierzba będzie kwitła.
Przez pierwsze kilka lat konieczna uprawa przy podporach.
Odmiana krótkowieczna.
Miododajna i pyłkodajna.