Sorbaria sorbifolia (L.) A.Braun (Spiraea sorbifolia L., Spiraea tobolskiana hort.)

Tawlina jarzębolistna (sorbaria jarzębolistna)

3

2-3 m

3-5 m

VI, VII, VIII

Rodzina: Rosaceae - różowate

Grupa: LIŚCIASTE

Opis:
Krzew wysokości do 3 m, szybko rozrastający się za pomocą odrostów. Pędy sztywne, wyprostowane, jasnobrązowe.
Liście pierzaste, złożone z 9-21 siedzących listków o długości 20-25 cm. Listki lancetowate, czasami jajowatolancetowate, podwójnie piłkowane, długości do 8 cm i szerokości 1,5 cm. Blaszka liściowa jasnozielona, zwężona i zaostrzona na wierzchołku, zaokrąglona u nasady. Szczytowy listek dwa razy większy od pozostałych często trójklapowy. Liście jesienią przebarwiają się na żółto. Wiosną rozwijają się bardzo wcześnie.
Kwiaty białe, drobne, o średnicy 5-8 mm z długimi i licznymi pręcikami nadającymi wygląd zwiewności i puszystości. Kwiaty zebrane w duże, rozgałęzione, stożkowate wiechy długości do 30 cm umieszczone na szczytach pędów. Kwitnie obficie od połowy czerwca aż do końca sierpnia. Pod koniec kwitnienia krzew już nie tak atrakcyjny ze względu na przekwitnięte i nieopadłe kwiatostany. Kwiaty miododajne.
Gatunek naturalnie występuje w Chinach, na Syberii, Japonii, Mongolii i Korei.
Bardzo wytrzymały na mrozy (strefa 3).
Najlepiej rośnie w świeżych, żyznych glebach o odczynie od lekko kwaśnego po słabo zasadowy. Radzi sobie także i na nieco gorszych glebach. Dobrze rośnie zarówno na stanowisku słonecznym, jak i w półcieniu. Wrażliwy na suszę, odporny na zanieczyszczenie powietrza.
Do stosowania w parkach, zieleni osiedlowej, a także do obsadzania skarp, szczególnie wilgotnych. Gatunek można wykorzystać, jako zieleń osłonową oraz przydrożną. Niestety nie pielęgnowany dziczeje i może stać się uciążliwy zarastając dzięki odrostom duże powierzchnie. Bardzo dobrze znosi przycinanie.
Wykopywanie i uszkodzenie korzeni bardzo stymuluje wypuszczanie nowych pędów.