Styrax obassia Siebold et Zucc.

Styrak wielkolistny

6b

5-10 m

3-5 m

VI, VII

Rodzina: Styracaceae - styrakowate

Grupa: LIŚCIASTE

Opis:
Niewielkie drzewo wysokości 5-8 m (w ojczyźnie dorasta do 10 m). Korona parasolowata, kulista lub nieregularna, pień niski. Pędy cienkie, zwieszające się. Kora szarobrązowa, charakterystycznie bruzdkowana.
Liście owalne do jajowatych, długości 7-20 cm, delikatnie owłosione, błyszczące, rzadko ząbkowane, zaostrzone na wierzchołku, szerokoklinowate lub bardzo płytko sercowate u nasady. Na wierzchu ciemnozielone, na spodzie nieco jaśniejsze. Jesienią liście przebarwiają się na żółto lub pomarańczowo.
Kwiaty śnieżnobiałe, o delikatnym i subtelnym zapachu, z żółtymi długimi pręcikami, dzwonkowate, średnicy 1,5-2 cm, wyrastające z dolnej strony pędów, zebrane po kilka-kilkanaście na długich szypułkach w zwisające grona długości 10-20 cm. Płatki wydłużone, na wierzchołku krótko zaostrzone. Kwitnie bardzo obficie, w końcu czerwca i w lipcu.
Owoce długości 1,5 cm, kuliste, szare. Przez pewien czas ozdobne.
Naturalnie występuje w Japonii.
Gatunek mało odporny na mrozy (strefa 6b), w surowe zimy może przemarzać.
Wymaga gleby, próchnicznej, żyznej, dobrze uprawionej, wilgotnej, lecz nie mokrej, o odczynie kwaśnym do obojętnego. Wrażliwy na suszę. Najlepiej rośnie w pełnym słońcu lub lekkim półcieniu. Sadzi się go w miejscach zacisznych, osłoniętych od wiatru. Młode egzemplarze zaleca się okrywać na zimę matami lub agrowłókniną.
Przeznaczony do ogrodów przydomowych, parków i zielni osiedlowej, ale tylko w najcieplejszych rejonach kraju. najlepiej wygląda jako soliter, choć można go sadzić także w niewielkich grupach.
Gatunek najbardziej dekoracyjny w okresie kwitnienia.