Pseudotsuga menziesii (Mirb.) Franco (Pseudotsuga taxifolia (Poir.) Britton ex Sudw., Pseudotsuga douglasii (Sabine ex D.Don) Carrière)

Daglezja zielona (jedlica zielona, jedlica Douglasa, daglezja Douglasa)

4a

powyżej 30 m

10-15 m

IV

Rodzina: Pinaceae - sosnowate

Grupa: IGLASTE

Opis:
Duże i bardzo szybko rosnące drzewo osiągające w sprzyjających warunkach nawet do 100 m wysokości. U nas rzadko osiąga wysokość 45-50 m. Korona luźna, stożkowata, początkowo ugałęziona do ziemi, w starszym wieku ogałacająca się od dołu. Kora gładka na młodych pniach, na starszych głęboko spękana.
Igły skrętoległe, równowąskie, długości 2-4,5 cm, zielone z dwoma białymi paskami na spodniej stronie, miękkie w dotyku.
Szyszki długości 7-10 cm, bardzo charakterystyczne z długimi, wystającymi trójzębnymi łuskami wspierającymi. Dojrzewają jesienią w pierwszym roku i po wysypaniu nasion opadają.
Naturalnie występuje wzdłuż Oceanu Spokojnego od Kanady po Kalifornię tworząc tam lasy jedno- lub wielogatunkowe. Jej nazwa pochodzi od nazwiska odkrywcy, którym był David Douglas, który opisał ją w 1825 roku oraz dwa lata później sprowadził do Europy.
Wytrzymała na mrozy (strefa 4a).
Tolerancyjna względem rodzaju podłoża, najlepiej rośnie na glebach głębokich i żyznych, o umiarkowanej wilgotności, w miejscach o dużej wilgotności powietrza. Wymaga stanowisk w pełni nasłonecznionych, ale znosi także i niewielki półcień.
Polecana głównie do nasadzeń parkowych i dużych ogrodów. Bardzo dobre drzewo krajobrazowe. Sadzi się ją zarówno pojedynczo, jak i w grupach.
Daje bardzo dobrej jakości drewno, mające szerokie zastosowanie w budownictwie, meblarstwie. Dawniej z jej drewna wyrabiano podkłady kolejowe oraz kutry.
Najwyższa znana daglezja miała wysokość 130 m. Najgrubsza daglezja w Polsce rośnie w nadleśnictwie Karnieszewice i ma 455 cm obwodu. Z daglezji wykonana jest też najdłuższa deska świata znajdująca się w Wilkowie k. Lęborka, która ma 40,815 m, zaś daglezja, z której ją otrzymano miała 51 m wysokości.
W młodości bardzo często uszkadzana jest przez zwierzynę płową, dla której jest przysmakiem, dlatego na terenach, gdzie ta zwierzyna występuje należy zabezpieczać rośliny.