Alnus incana 'Foliis Aureomarginatis' (Alnus incana \'Aureomarginata\')

Olsza szara 'Foliis Aureomarginatis'

3

10-15 m

5-10 m

III

Rodzina: Betulaceae - brzozowate

Grupa: LIŚCIASTE

Opis:
Dość duże drzewo dorastające do 15 m wysokości, o szerokiej, stożkowej, luźnej koronie.
Liście szerokoeliptyczne lub jajowate, długości 4-10 cm, ostro zakończone, u nasady zaokrąglone, podwójnie piłkowane. Wiosną liście zielone, z nieregularną żółtą obwódką, latem obwódka staje się zielonożółta i słabo widoczna, górna strona liścia naga, dolna jaśniejsza i owłosiona.
Kwiaty rozdzielnopłciowe, rozwijają się przed rozwojem liści. Męskie kwiaty widoczne już jesienią, ale szczególnie dekoracyjne wiosną, kiedy się rozwijają. Są zebrane w długich baziach po rozwinięciu długości do 10 cm.
Owocem są brązowe szyszeczki.
Odmiana otrzymana przez Feliksa Rożyńskiego w szkółkach w Podzamczu w 1913 roku, przez wiele lat zaginiona, odnaleziona w latach 60. ubiegłego wieku w Ogrodzie Botanicznym UAM w Poznaniu. W latach 90. zeszłego wieku rozmnożona przez szkółki Joanny i Bronisława Szmitów z Pęchcina. Egzemplarz w Ogrodzie Botanicznym UAM w Poznaniu został powalony przez wiatr na początku tego wieku.
Odporna na mróz (strefa 3).
Tolerancyjna, co do podłoża, ale woli gleby wilgotne i mokre, o odczynie od zasadowego po lekko kwaśne. Dość dobrze rośnie także w miejscach nieco suchszych, ale nie suchych.
Najlepiej się czuje w miejscach jasnych, choć dobrze rośnie także w półcieniu.
Polecana do parków, zieleni osiedlowej i większych ogrodów przydomowych. Bardzo dobrze wygląda posadzona nad zbiornikiem wodnym lub jako soliter na trawniku lub łące. Używana w kompozycjach z innymi gatunkami i odmianami.
Ciekawa odmiana, ale cecha odmianowa widoczna tylko wiosną, później jedynie z niewielkiej odległości.
Bardzo często atakowana przez hurmaka olszowca, który w szybkim tempie może zjeść wszystkie liście. Odrastają one po raz wtóry w drugiej połowie lata.