ENCYKLOPEDIA
wg nazwy:  łacińskiej   polskiej
LIŚCIASTECatalpa (Surmia)
wyświetl: 

Catalpa bignonioides 'Aurea'

Surmia bignoniowa 'Aurea' (katalpa bignoniowata \'Aurea\', surmia zwyczajna \'Aurea\')

Catalpa bignonioides 'Aurea' - Surmia bignoniowa 'Aurea'
pokrój  rozłożysty
stanowisko  słoneczne
strefa klimatyczna
6a
wysokość
10-15 m
szerokość
5-10 m, 10-15 m
pora kwitnienia
VII, VIII

Rodzina: Bignoniaceae - bignoniowate


Grupa: LIŚCIASTE


Opis:
Drzewo dorastające do wysokości 10-15 m. Pień krótki, najczęściej krzywy, z jasnobrązową korą. Korona szeroka, rozłożysta, ale niezbyt gęsta. Pędy grube, sztywne, kruche i łamliwe.
Liście duże, długości 10-25 cm, sercowate, na wierzchołku krótko zaostrzone, bez klap, wiosną intensywnie złotożółte, później żółtozielone, na spodzie gęsto owłosione, całobrzegie. Wiosną późno się rozwijają, a zaraz po rozwinięciu są purpurowe. Jesienią przebarwiają się na żółtozielono, szybko opadają zaraz po pierwszych przymrozkach. Po roztarciu nieprzyjemnie pachną.
Kwiaty duże, zrosłopłatkowe, o średnicy 3-4 cm, zebrane w dość duże, stożkowate wiechy długości do 35 cm. Płatki białe, na brzegach fryzowane, wewnątrz fioletowo nakrapiane, z dwoma żółtymi pasami. Kwitnie w lipcu lub sierpniu, ale kwiaty na tle żółtozielonych liści niezbyt dobrze widoczne. Kwitnienie mniej obfite niż u typu.
Owocem są torebki przypominające strąki długości 20-30 cm i średnicy 6-8 mm. Pozostają na drzewie aż do wiosny stanowiąc ciekawą dekorację.
Odmiana pochodzenia francuskiego, po raz pierwszy opisana w 1877 roku.
Dość odporna na mróz, jedynie w młodym wieku może nieco przemarzać (strefa 6a).
Wymaga gleb żyznych, głęboko uprawionych, przepuszczalnych, ale dość wilgotnych, o odczynie od lekko kwaśnego po obojętny, a nawet lekko zasadowy. Najlepiej sadzić ją w pełnym słońcu, ale jeśli rośnie w zbyt suchym miejscu słońce może przypalać liście. Dobrze znosi zanieczyszczenie powietrza i słabe zasolenie. Nie nadaje się jednak do nasadzeń przyulicznych, gdyż jej pędy są kruche i łamliwe.
Polecana do parków, zieleni osiedlowej i większych ogrodów przydomowych. Ładne drzewo krajobrazowe. Najlepiej wygląda posadzona pojedynczo na trawniku, szczególnie na ciemnym tle.
Drzewo ze względu na późny rozwój liści i wczesne ich zrzucanie pozostaje w stanie bezlistnym niemal przez 7 miesięcy w roku.
Nie lubi przesadzania.

grupa LIŚCIASTE
stanowisko słoneczne
pokrój rozłożysty
wysokość 10-15 m
szerokość 5-10 m, 10-15 m
kolor kwiatówbiały
pora kwitnieniaVII, VIII
kolor owocówzielony
pora owocowaniaX
kształt liściasercowaty
kolor liściżółty/złocisty
kolor liści jesieniążółty
kolor pędów zimąniedekoracyjne
pora największej atrakcyjnościpóźna wiosna, jesień
strefa klimatyczna6a
rodzaj glebyprzepuszczlna, żyzna
wilgotność glebypodłoże wilgotne
odczyn glebykwaśna, lekko kwaśna
warunki uprawy
cechy użytkowekonary podatne na wyłamywanie
zastosowaniekompozycje naturalistyczne (parki i ogrody), parki, zadrzewienia krajobrazowe, zieleń osiedlowa, zieleń publiczna, ogrody przydomowe
wystepowanie gatunku
pochodzenie odmianyFrancja

ZAAWANSOWANE
NA SKRÓTY

Nie znaleziono roślin.

© Szkółka Drzew i Krzewów Ozdobnych Joanna i Bronisław Szmit
Wykonanie: Officina Botanica Sp. z o.o.